Bearnaisesyndroom

‘Superieure culinaire journalistiek!’ … ‘Men kan alleen maar houden van iemand die een pleidooi voor boter en room zo prachtig weet te verwoorden’ … ‘Graag neem ik aan dat u voor uw moeite door de Volkskrant beloond wordt. Zo niet, ga dan toch door voor mijn plezier.’ … ‘Wanneer komt haar boek uit?’
Dit zijn slechts enkele van de vele reacties die Sylvia Witteman wekelijks krijgt van haar trouwe schare lezers. Menig ijskast in Nederland is als zodanig niet meer te herkennen. De deuren hangen immers tjokvol met recepten die zij al jarenlang schrijft voor de rubriek ‘de Volkskeuken’ in de Volkskrant . Maar waar hangt nou ook weer dat ene recept waarmee je die tien mensen die hongerig in de kamer zitten te wachten ogenblikkelijk stil krijgt, om maar niet te spreken van de bij hen horende jengelende kinderen? Uiteindelijk wordt een dergelijk ‘kookboek’ niet anders dan los zand en veroorzaakt het nog slechts wanhoop. Hoogste tijd dus om de allerbeste van Wittemans meesterwerkjes in boekvorm te laten verschijnen, voorzien van duidelijke registers zodat de gebruiker eindelijk alles weer makkelijk terug kan vinden.
Dat die ijskasten in Nederland volhangen met haar kookkunst heeft ten minste te maken met twee dingen: Witteman schrijft voortreffelijke en eerlijke recepten, waarbij het gebruik van vet, drank en andere volgens de gezondheidsmafia dodelijke ingrediënten gelukkig niet wordt geschuwd. Bovendien doorspekt ze haar recepten met prachtige verhalen, vol aanstekelijke humor. Lees, kook, drink, proef en geniet; uw leven zal er alleen maar stukken aangenamer van worden.
‘De gedachte eens door haar te worden uitgenodigd te komen eten is uiteraard een illusie, een droom zo u wilt. Maar u mag deze droom natuurlijk wel van ons aan haar overbrengen!’